Ben Özgürüm

Hani bir zamanlar bir reklam vardı:

 “Ermiş deme değilim, gezgin deme değilim, ben özgürüm, sadece özgürüm!” 

Peki neydi özgürlük?

Gerçekten her istediğini yapabilmesi miydi insanın,

Bir kızgınlık anında, o yakan kelimeleri sayıp dökmesi,

Daha bavulunun içine sıkıştırdıklarından vazgeçemezken

Çantayı sırtına alıp çıkıp gitmesi,

“Kimse bana karışamaz“ demesi miydi?

“O olmadan yapamam“ dediğinde özgür müydü insan?

Para için sevmediği işi yaparken,

Ya da her canının istediğini yediğinde, o elbiseyi alıp giyebildiğinde,

Ağzına her geleni söylediği için ilişkilerini mahvederken,

En basit isteklerinde bile kendine söz geçiremezken,

Özgür müydü gerçekten?

Neden bırakamaz insan zarar veren isteklerini,

Hem de her biri onu güçsüzleştirirken, hasta ederken,

Bir kafesin içine hapsolmuş ama kendini özgür zannederken...

Özgür mü zannetti insan kendini...

Gerçekten her istediğini yapabilmesi miydi özgürlük?

En basit isteklerini bile kontrol edemezken nasıl özgür olduğunu zannedebildi?

Meğer özgürlük vazgeçebilme gücünün olmasıymış,

Onsuz yaşayabilmek, onsuz yapabilmekmiş...

İsteklerini yöneten olabilmekmiş…

Yoksa öteki türlüsü bağımlılık,

Öteki türlüsü asilikmiş…

Meğer özgürlük seçim yapabilmekmiş...